De Tour van 1914. Een eerbetoon in 15 etappes, deel 15 (slot)

15^e etappe  Duinkerken – Parijs over 340 km (26 juli 1914)

Die zaterdag 25 juli 1914 houdt de wereld zijn adem in. Het ultimatum heeft de zaak in Europa op scherp gezet. “DE DREIGENDE OORLOG” kopt de Middelburgsche Courant in vette kapitalen. In Servië wordt druk vergaderd en in Rusland is het besef aanwezig dat ook dat land deels verantwoordelijk is voor de uitkomst van dit ultimatum. De toestand wordt daar als “zeer ernstig” beschouwd. Nogmaals wordt benadrukt dat Rusland zich achter Servië schaart. En tegelijk wordt gezegd dat het ultimatum logisch maar tegelijk fysisch onmogelijk is. We lezen ook dat Oostenrijk-Hongarije direct nadat het ultimatum is afgelopen en Servië niet positief reageert, het mobilisatiebevel geeft en direct met 350.000 man “met volle kracht tot den aanval” zal overgaan. Iedereen voelt dat een oorlog onvermijdelijk is.

Een dag later is het zondag. De laatste etappe is onderweg naar Parijs en in Nederland verschijnt alleen de Nieuwe Rotterdamse Courant. Daarin lezen we dat even na zes uur zaterdagavond het antwoord van de Servische regering op de nota – het ultimatum – van Oostenrijk-Hongarije ingediend. “Het antwoord wordt onbevredigend geacht.” lezen wij. De Oostenrijkse gezant verliet om twintig over zes Belgrado alweer. Wordt het oorlog? Ja het wordt oorlog. Alle betrokken landen mobiliseren hun legers en een paar dagen na de finish in Parijs breekt de oorlog uit. De rest is geschiedenis.

De winnaars

De renners, maar ook de toeschouwers langs de weg, weten nog niet dat ze naar een bijzondere etappe staan te kijken. Het is nog donker als de renners in Café des Arcades in Duinkerken hun handtekening op de startlijst zetten. Gaat het Henri Pelissier dan vandaag lukken om alsnog als eerste in Parijs aan te komen? Of wint Philippe als eerste Belg twee Tours op rij?

Als snel gaat Pelissier in de aanval. Helaas heeft hij pech dat ze het grootste deel van de route een stevige tegenwind hebben. Als eenzame vluchter is hij kansloos tegen het compacte peloton. Hij laat zich terugzakken en besluit te wachten tot ze vlakbij de hoofdstad zijn. Wat zijn nou 110 tellen? Die kan hij zelfs in de laatste kilometers nog pakken. Met nog iets meer dan 20 kilometer te gaan demarreert hij in Marly-le-Roi alsof zijn leven ervan afhangt. Hij gaat op de pedalen staan en kijkt niet achterom. Het is nu of nooit. Als het al een tijdje stil achter hem is, durft hij pas om te kijken. Het is hem gelukt. Nu doorfietsen en hopen dat de voorsprong genoeg is. Als hij bij Saint-Cloud de brug over de Seine overgaat wordt hij verrast door een haag van enthousiaste fans. Helaas helpen deze fans hem niet. Integendeel, de ruimte om tussen de toeschouwers door te fietsen is zo smal dat Pelissier bijna stil komt te staan. Hij probeert te schreeuwen dat ze aan de kant moeten om hem te laten winnen. Maar zijn stem weigert dienst. Een grote machteloosheid overvalt hem. Achter zijn ogen voelt hij dat hij niet gaat winnen. Als de eerste tranen over zijn wangen stromen, ziet hij drie renners aankomen. Aan kop herkent hij direct zijn grote rivaal Thys. Gevieren rijden zij naar de finish. Pelissier heeft nog wel de kracht om de etappe te winnen. Philippe Thys wint echter zijn tweede Tour de France. De voorsprong van 1’50” is tot dan toe de kleinste ooit in de Tour de France en dit record zal standhouden tot 1956*. Hoewel er uiteindelijk niets in het klassement verandert, is dit toch een bijzondere etappe geweest. Het is de allerlaatste etappe van voorlopig de laatste Tour. Pas in 1919 zullen de renners elkaar weer tegenkomen. Tenminste de renners die de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog overleven.

De Tour van 1914 is een bijzondere Tour. Uiteraard vanwege de vele verliezers. Maar ook vanwege de vele winnaars uit het verleden en de toekomst. Aan deze Tours doen veel oud-winnaars en toekomstige winnaars van ‘s werelds beroemdste ronde mee:

Louis Trousselier (winnaar 1905)

Louis Petit-Breton** (winnaar 1907 & 1908)

François Faber** (winnaar 1909)

Octave Lapize** (winnaar 1910)

Gustave Garrigou (winnaar 1911)

Odile Defraye (winnaar 1912)

Philippe Thys*** (winnaar 1913, 1914, 1920)

Firmin Lambot (winnaar 1919, 1922)

Leon Scieur (winnaar 1921)

Henri Pelissier (winnaar 1923)

Lucien Buysse (winnaar 1926)

** Helaas zijn deze winnaar ook verliezers

*** We zullen nooit weten of Philippe Thys de beste wielrenner alle tijden geworden zou zijn. Vier kansen op een Tourzege zijn hem ontnomen en dat had zijn totaal van drie makkelijk op 5, 6 en misschien zelfs 7 overwinningen kunnen brengen. Zeker ook gezien de kracht van de ploeg waarin hij rijdt. De ploeg Peugeot wint 12 van de 15 etappes en tien van haar renners staan bij de beste 13 in het eindklassement van de Tour van 1914.

De verliezers

Maar liefst 17 wielrenners die in Parijs aan de start staan, overleven de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog niet. Allemaal hebben zij een kort eerbetoon gekregen. Hier staan zij nog een keer onder elkaar:

Felix Preignac

Auguste Pierron

Pierre Stabat

Louis Bonino

Maurice Dejoie

Auguste Garnier

Emile Wirtz

Georges Tribouillard

René Cottrel

Henri Alavoine

Emile Lachaise

Emile Guyon

Emile Engel

Lucien Petit-Breton

Octave Lapize

Pierre Vugé

Francois Faber

Daarnaast sterven er in de oorlog nog veel meer wielrenners. Ik heb kort nog twee Fransen, een Duitser en een Oostenrijker het woord gegeven:

Auguste Trousselier

François Lafourcade

Alwin Vater

Ernst Franz

Enkele andere bekende wielrenners die na 1918 nooit meer op de fiets zullen stappen zijn:

Carlo Oriani; Italiaan en in 1913 winnaar van de Giro

Georges Parent: Fransman en oud-wereldkampioen stayeren op de baan

Emile Friol: Fransman en oud-wereldkampioen sprint op de baan

Marcel Kerff: Belg en 6^e in de Tour de France van 1903

* In de Tour de France van 1956 is het tijdsverschil tussen winnaar Roger Walkowiak en nummer 2 Gilbert Bauvin slechts 1’25”. Het allerkleinste verschil wordt gemaakt in de Tour de France van 1989. Greg Lemond heeft aan het eind 8 seconden voorsprong op Laurent Fignon.

Ik heb heel veel gehad aan:

de site Renners in de Grote Oorlog

het boek: The Shattered Peloton: The devastating impact of world War I on the Tour de France (Graham Healy)

De Tour van 1914. Een eerbetoon in 15 etappes, deel 13

13^e etappe  Belfort – Longwy over 325 km (22 juli 1914)

Poincaré is nog in Rusland en twee zaken worden duidelijk. Een verbond van Rusland, Frankrijk en Duitsland is onmogelijk en de legers van Frankrijk en Rusland zullen in 1916 “een verpletterende meerderheid boven alle Europeesche legers geven.” Dit staat te lezen in het Rotterdams Nieuwsblad van 21 juli 1914. Deze stevige taal is een reactie op de uitbreiding van het Duitse leger. De Tsaar probeert er nog wel een vredelievende draai aan te geven door te zeggen: “Wij willen sterk genoeg zijn, om tot vrede te kunnen dwingen.”  In het Nieuwsblad van het Noorden lezen we dat in de Russische media het idee ontstaat dat Rusland zich door Frankrijk niet moet laten meeslepen in een eventuele oorlog. In de Nieuwe Rotterdamse Courant lezen we dat de Russen ook weinig vertrouwen hebben in Engeland als betrouwbare partner in de Triple Entente. Dat klopt misschien wel met wat we in het Rotterdam Nieuwsblad lezen. Lloyd George van Engeland slaat ook nog steeds geen oorlogstaal uit als hij zegt: “Vrede is voor ons van ‘t hoogste belang.”

In het Nieuwsblad van het Noorden van 22 juli lezen we dat er geruchten zijn dat Oostenrijk-Hongarije een ultimatum voorbereid. Daar staat ook dat een oorlog met Servië in Oostenrijk-Hongarije populair zal zijn. Terwijl Servië volgens de krant geen oorlog zal aandurven en alleen als het wordt aangevallen zich zal verdedigen. Tevens zegt de krant dat alles afhangt van Oostenrijk-Hongarije. Zullen zij terugschrikken van het dreigement van de Russen dat zij Servië steunen in het geval van een aanval? Volgens de krant hangt dat sterk af van de eensgezindheid van de Triple Entente. Gezien die berichten hierboven is die eensgezindheid nog ver te zoeken. Komt een oorlog dan toch dichterbij? De Tour trekt zich er nog weinig van aan. De rennerskaravaan trekt vandaag Elzas-Lotharingen binnen. Al gaat dat wel anders dan vroeger. De renners worden begeleid door soldaten te fiets.

De winnaars

De start en finish zijn vandaag in Frankrijk, maar het grootste deel van de rit van vandaag gaat door betwist gebied. In ieder geval betwist door Frankrijk. Sinds de oorlog tussen Duitsland en Frankrijk van 1870-1871 is Elzas-Lotharingen Duits. Dit is een doorn in het oog van Frankrijk en staat een eventuele dialoog tussen beide landen danig in de weg.

Van de Tour-winnaar van 1909, Francois Faber was tot op vandaag weinig vernomen. Bij de start staat hij op een tiende plaats en zijn achterstand op Philippe Thys bedraagt maar liefst ruim zes uur. Als hij na 114 kilometer fietsen wegspringt, laten de leiders hem gaan. Ook omdat het nog  meer dan tweehonderd kilometer fietsen is. Faber bouwt zijn voorsprong gestaag uit en niets lijkt een etappezege vlakbij de grens met Luxemburg, zijn vaderland, nog in de weg te staan. Het laatste uur lijkt het toch nog mis te gaan. Zigzaggend gaat hij over de weg. Iemand zal later zeggen: “Hij leek wel stomdronken*.” Met nog tien kilometer te gaan botst hij tot overmaat van ramp ook nog eens tegen een auto. Met heel veel moeite staat hij weer op en rijdt verder. Wonder boven wonder komt hij toch nog als eerste over de streep in Longwy. Een groep van tien achtervolgers met daarin de favorieten volgt op ruim zes minuten. De grootste belager van Thys, Henri Pelissier wint de sprint van dit groepje. Met nog twee etappes te rijden lijkt niets de eindzege van Thys meer in de weg te staan.

De verliezers

Francois Faber beschouwt Frankrijk zijn hele leven als zijn tweede vaderland. Hij heeft een Luxemburgse vader en daardoor de Luxemburge nationaliteit, maar hij wordt op 26 januari 1887 in het Franse Aulnay-sur-Iton, ten westen van Parijs geboren. Door zijn overwinning in de Tour de France van 1909 is hij desalniettemin de eerste niet-Franse winnaar van de Ronde. Faber start in alle Tours tussen 1906 en 1914. Daarin wint hij in totaal maar liefst 19 etappes. Hij is nog steeds recordhouder met vijf etappezeges op rij in de door hem gewonnen Tour van 1909. Het jaar ervoor en erna wordt hij ook nog eens knap tweede. In zijn laatste Tour de France komt hij als negende in Parijs aan. Ook wint hij nog een handvol klassiekers. In 1908 wint hij de Ronde van Lombardije. In 1909 wint hij Parijs – Brussel en Parijs – Tours, een koers die hij ook in 1910 weet te winnen. In 1913 wint hij misschien wel zijn mooiste klassieker, Parijs – Roubaix. Nog onwetend dat hij twee jaar later in dezelfde omgeving zijn leven geeft voor zijn tweede vaderland.

Omdat Faber Luxemburger is kan hij geen dienst nemen in het Franse leger. Daarom meldt hij zich op 22 augustus 1914 bij het Franse Vreemdelingenlegioen. Hij komt hier bij het 2^e regiment de Marche van het . In het voorjaar van 1915 is hij gelegerd nabij Carency. Hier wordt tussen 9 mei en 18 juni de Tweede Slag van Artois uitgevochten. Naast Franse divisies, vechten hier ook enkele Britse divisies tegen in totaal 18 Duitse divisies. Het doel van deze slag is tweeledig. Aan de ene kant willen de Fransen en Britten enkele strategische bergruggen op de Duitsers heroveren. Deze ruggen zijn vooral van strategisch belang. Daarnaast is het de bedoeling om Duitse troepen weg te trekken uit Ieper waar een paar weken eerder de Tweede Slag van Ieper is begonnen. De Duitsers dreigen daar door te breken en op deze manier moeten de Franse, Britse en Belgische troepen daar meer lucht krijgen. De strijd gaat heen en weer en terreinwinst moet soms een paar dagen later alweer worden opgegeven. De tol wordt vooral betaald met mensenlevens. Aan beide zijden sneuvelen in totaal bijna 200.000 man. Een van hen is Francois Faber. Over zijn overlijden op 9 mei 1915 doen twee verhalen de ronde. Het eerste is een romantisch verhaal waarbij hij door een sluipschutter wordt getroffen op het moment dat hij een telegram krijgt waarin staat dat hij vader is geworden van een dochter. Het ander verhaal past meer bij de werkelijkheid van de oorlog. Daarin wordt hij  dodelijk getroffen door vijandelijk vuur op het moment dat hij een gewonde collega uit het niemandsland probeert terug te brengen naar hun loopgraven.

 

* Het is in die tijd heel gebruikelijk om alcohol te gebruiken als pijnstiller. Het is goed mogelijk dat Faber ergens een pijntje had en een iets te hoge dosis pijnstiller heeft genomen.

 

Ik heb heel veel gehad aan:

de site Renners in de Grote Oorlog

het boek: The Shattered Peloton: The devastating impact of world War I on the Tour de France (Graham Healy)

De Tour van 1914. Een eerbetoon in 15 etappes, deel 12

12^e etappe  Genève – Belfort over 325 km (20 juli 1914)

We lezen steeds vaker dat er overal in Europa voorbereidselen voor een oorlog worden getroffen. In het Nieuwsblad van het Noorden van 20 juli lezen we dat Rusland 44 legerkorpsen bezit, waarvan er 32 naar de Russisch-Duitse en Russisch-Oostenrijkse grens gezonden kunnen worden. Dit lezen we omdat de Franse premier Poincaré op dat moment in Sint-Petersburg is. Dit bezoek zet weer kwaad bloed in Duitsland. Elders lezen we dat er geruchten zijn dat Duitsland opnieuw een legeruitbreiding voorbereidt, nu met 40.000 man. Ondertussen wordt wel steeds over maanden gesproken als het gaat om oorlogsvoorbereidingen en geen van de landen zegt zelf aan te gaan vallen.

Wat betreft de kern van het conflict, Servië, zien we steeds meer internationale druk. Het kelderen van de beurs van Wenen wordt weliswaar verontrustend genoemd, maar de eigenbelangen om vrede te handhaven worden toch nog als groter gezien.  We lezen dat Berlijn waarschuwt Servië de ‘billijke eischen’ van Oostenrijk-Hongarije niet te verwerpen. Ondertussen weerspreekt Servië dat het militaire voorbereidselen aan het treffen is. Volgens sommige bronnen is het Servische leger met 110.000 man al op halve oorlogssterkte. We lezen ook dat de onderzoeken naar de moord op Franz-Ferdinand nog zeker twee a drie weken gaan duren. Al is wel duidelijk dat Belgrado achter de moordplannen zit. Heel bizar is het nieuws dat de Duitse Rheinische Metaalwaren en Machinefabriek Ehrhardt te Dusseldorf een overeenkomst met de Servische regering heeft gesloten om munitie te leveren. Of hebben we hier te maken met een gevalletje zand-in-de-ogen-van-Frankrijk?

Niet alle kranten in Nederland nemen de oorlogsdreiging trouwens serieus. In het Geïllustreerd Zondagsblad dat bij de Tilburgsche Courant hoort wordt al dit nieuws onder de kop ‘Komkommertijd’ geplaatst. De Tour nadert ondertussen Elzas-Lotharingen.

De winnaars

De rit van vandaag gaat door de Jura en de zuidelijke Vogezen. Aan het slot van de rit moet de beroemdste berg van dit gebergte, de Ballon ‘d Alsace worden bedwongen. Een groep van drieëndertig renners komt gezamenlijk aan bij de voet van deze ronde berg. Zoals aan het begin van elke beklimming stappen de renners af om hun achterwiel andersom te zetten. In 1914 is er nog geen derailleur en heeft elke fiets een achterwiel met aan beide kanten een tandwiel. Voor de beklimming wordt het kleine tandwiel vervangen door het grote. Dit is normaliter een handeling van  ongeveer een minuut. Alleen aan de voet van de Ballon d’Alsace gaat het mis bij klassementsleider Philippe Thys. Hij krijgt zijn achterwiel er niet goed in en een voor een rijden de renners van hem weg. Als hij na minuten worstelen eindelijk vertrekt, is ook de laatste van het groepje al uit het beeld verdwenen. Voorin zien Henri Pelissier en Jean Alavoine hun kans schoon. De handen ineen slaand, proberen zij hun voorsprong uit te bouwen. In de afdaling blijven ze bij elkaar en het lijkt een sprint tussen beide Fransen om de etappezege te gaan worden als Alavoine lek rijdt. Henri Pelissier wint zodoende gemakkelijk deze rit en Alavoine volgt op iets meer dan een minuut als tweede. Hoopvol kijken zij naar de finish. Is er nog Franse hoop op de eindzege? Philippe Thys is ondertussen aan een indrukwekkende klim begonnen. Een voor een raapt hij de renners op. Mannen als Eugene Christophe, Francois Faber, Leon Scieur en Firmin Lambot lijken stil te staan als hij ze passeert. Ook in de afdaling neemt hij alle risico’s. Met een achterstand van slechts twee minuten en 37 seconden komt hij in Belfort aan. Glimlachend kijkt hij in het teleurgestelde gezicht van Henri Pelissier. Zijn tweede Tourzege is alweer een stapje dichterbij.

De verliezers

Zeventien renners die in Parijs aan deze 12^e Tour de France begonnen overleven uiteindelijk de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog niet. Het totale aantal wielrenners dat de oorlog niet overleeft is veel groter. Hieronder twee wielrenners, een onbekende en een iets bekendere, uit het Belle Epoque die ook op de Europese slagvelden sneuvelen.

Zo is daar Lucien Auguste Trousselier. Deze op 30 augustus 1891 in Parijs geboren renner, was de jongste van vijf fietsende broers. Van Auguste zijn helaas geen uitslagen bekend. Zijn tien jaar oudere broer Louis Trousselier is de winnaar van de Tour de France van 1905. Een andere broer, Andre Trousselier wint in 1908 Luik – Bastenaken – Luik. Auguste is in september 1914 fietsend soldaat bij het 119^e infanterieregiment. Op 26 september sneuvelt hij bij Ferme du Luxembourg, iets ten noordwesten van Reims. Nadat bij de Slag om de Marne de snelle Duitse opmars tot staan is gebracht, vindt hier tussen 12 en 21 september 1914 de Slag om de Aisne plaats. Het resultaat is tienduizenden doden en loopgraven aan beide kanten. Eigenlijk kan gezegd worden dat de loopgravenoorlog hier is begonnen. Ook na de slag wordt hier nog gevochten en vallen dagelijks honderden slachtoffers. Zo ook op die 26^e september.

François Lafourcade is wel een echte Tourrenner. Tussen 1906 en 1912 doet hij maar liefst zeven keer achter elkaar de Ronde van Frankrijk mee. Drie keer rijdt hij de Tour ook helemaal uit, zonder echter een etappe te winnen of hoog in het klassement te eindigen. Toch komen we zijn naam in de annalen van de Tour tegen. In de Tour van 1910 wordt voor het eerst een heuse bergetappe verreden.  De 10^e etappe van Luchon naar Bayonne gaat over vier nog steeds legendarisch cols. De Tourmalet, de Aspin, de Peyresourde en de Aubisque moeten in die volgorde worden bedwongen. Dit is de etappe van Octave Lapize, die op de eerste drie cols als eerste bovenkomt. Maar tot verbazing van iedereen komt hij niet als eerste boven op de laatste col, de Aubisque. De organisatoren denken even met een toerist te maken te hebben, als Lafourcade als eerste deze col bedwingt. Op het moment dat hij aan de afdaling begint, wordt hij pas herkend. De Fransman die uit deze omgeving komt en de bergen dus vrij goed kent, moet zijn inspanning wel met een inzinking bekopen. In de afdaling komt hij de man met de hamer tegen en wordt door vier man ingehaald. Octave Lapize wint de etappe, maar Lafourcade wordt toch nog knap vijfde op ‘slechts’ 10 minuten achterstand, zijn beste prestatie in zeven jaar Tour de France!

De op 8 november 1881 in Lahonton geboren Lafourcade neemt aan het begin van de Eerste Wereldoorlog, net als veel van zijn collega’s dienst. Als sergeant van het 22^e regiment Artillerie is hij vanaf 1915 gedetacheerd bij de 1^e Groupe d’Avion, in het 485^e eskadron. Hij vliegt in een Voisin VIII.  Op 10 augustus 1917 vliegt zijn vliegtuig bij de landing in brand. Hij probeert nog uit het vliegtuig te springen. Zwaargewond wordt hij opgenomen in het ziekenhuis van Eu in het noorden van Normandië. Daar overlijdt hij dezelfde avond aan zijn verwondingen. Hij is begraven op het militaire kerkhof van Eu.

 

 

Ik heb heel veel gehad aan:

de site Renners in de Grote Oorlog

het boek: The Shattered Peloton: The devastating impact of world War I on the Tour de France (Graham Healy)

 

De Tour van 1914. Een eerbetoon in 15 etappes, deel 7

7^e etappe Luchon – Perpignan over 323 km (10 juli 1914)

De hitte die de renners in de Tour teistert, zegt nog niet veel over de oplopende temperatuur in Europa. Nu de kroonprins en zijn vrouw zijn begraven beginnen de onderzoeken naar de moord. Wie zitten hier achter? In hoeverre is Belgrado en dus Servië verantwoordelijk? Een Duitse krant weet te melden, lezen wij in de Nieuwe Tilburgsche Courant, dat alle beschaafde staten tegen een groot Servendom zijn. Want dat is schadelijk voor de ‘Europeesche vrede.’ Opmerkelijk dat in dit verband wel Engeland, maar niet Frankrijk en Rusland worden genoemd. In diezelfde Nieuwe Tilburgsche Courant lezen we dat de Weense correspondent van de Echo de Paris weet te melden dat Oostenrijk-Hongarije geen oorlogszuchtige bedoelingen heeft. Maar de oorlog die onvermijdelijk gaat komen is soms toch al iets zichtbaarder. In het Bataviaasch Nieuwsblad staat dat de Russische landweeroefeningen en proefmobilisaties in Oostenrijk worden gezien als een poging om ‘Servië in den rug te dekken.’ Iets verderop lezen we dat in Berlijn Servische studenten zijn aangehouden met revolutionaire geschriften. De renners in de Tour maken zich voorlopig alleen nog maar druk of ze genoeg te drinken hebben onderweg.

De winnaars

De blijdschap van Henri Desgrange duurde helaas slechts één dag. Ondanks bergen als de Col de Portet d’Aspet en de Col de Puymorens vonden de toppers het te heet om elkaar het vuur te na aan de schenen te leggen. De top drie komt in een groepje van vijf over de finish in Perpignan. De etappe wordt gewonnen door Jean Alavoine, de oudere en succesvollere broer van de al eerder gememoreerde Henri Alavoine. Hij stond in de Tour van 1909 al op het podium, door als derde in Parijs aan te komen. Ook dit jaar wordt hij derde. Na de oorlog, waarin hij dus zijn broer verliest, wordt hij zelfs nog twee keer – in 1919 en 1922 – tweede. Beide keren achter de Belg Firmin Lambot. Wat betreft etappezeges in de Tour de France staat hij op de achtste plaats aller tijden met maar liefst 17 overwinningen. In 1920 waagt hij zich zelfs de grens over naar Italië en wordt 3^e in de Giro van dat jaar, waarin hij ook een etappe pakt. Achter Alavoine wordt Marcel Buysse vandaag tweede. De Belg is ook iemand om rekening mee te houden, want vorig jaar werd hij in zijn tweede Tour derde, nadat hij een jaar eerder bij zijn debuut gelijk vierde was geworden. Al had hij gisteren bijna  veertig minuten moeten toegeven op de aanvoerder van de ranglijst, Philippe Thys die vandaag derde wordt. De top vijf wordt gecomplementeerd met de verliezers van gisteren, Henri Pelissier en Jean Rossius.

De verliezers

Op iets meer dan een uur komt vandaag de Zwitser Emile Guyon als 24^e binnen. Als tweedejaars prof rijdt hij dit jaar zijn eerste Tour de France. Naarmate de Tour vordert lijkt hij steeds beter te gaan rijden. Hij komt uiteindelijk als 43^e op bijna 31 uur achterstand in Parijs aan. Hoewel hij uit het neutrale Zwitserland komt, meldt hij zich aan het begin van de oorlog als vrijwilliger aan. Waarschijnlijk is hij bevriend met collega Henri Alavoine. Hij wordt ook piloot bij de ‘1^e groupe Aviation MPLF’. En net als Henri Alavoine stort hij neer in de buurt van Pau. Ruim twee jaar later, slechts twee maanden voor het einde van de oorlog, overlijdt Emile Guyon in de rang van korporaal op 6 september 1918 als ook zijn vliegtuig neerstort.

 

 

 

Ik heb heel veel gehad aan:

de site Renners in de Grote Oorlog

het boek: The Shattered Peloton: The devastating impact of world War I on the Tour de France (Graham Healy)

 

Het tweetverhaal bij de foto: Rusland 18 maart 2011

A rescue helicopter from the Russian space agency prepares to land near the Soyuz TMA-01M spacecraft, near the town of Arkalyk March 16, 2011.
REUTERS/Dmitry Kostyukov/Pool

Een experiment. Regelmatig een tweetverhaal van exact 140 woorden bij een bijzondere nieuwsfoto. Ik ga zelf op zoek, maar ook ideeën van jullie zijn meer dan welkom.

Reis om de wereld in 80 tweets (De reis tot nu toe)

Hieronder de route tot nu toe. Wil je de Tweet en het verhaal achter de tweet nogmaals lezen? Een klik is voldoende.

De route tot 27 NOVEMBER:

UTRECHT – BUNNIK Op naar de Twedding van @Jandor en @Hoks

PYRAMIDE VAN AUSTERLITZ Ontmoet @Ereszet de soldaten van Napoleon

WAGENINGEN In de voetsporen van Craandijk

HEVEADORP De laarzen kunnen uit

ROZENDAAL Het bedriegertje van @zilvervisjes

SPIJK De overgrootmoeder van @mirjamjochemsen

TWELLO Waar @vandype de klok niet meer hoorde luiden

ZUTPHEN Wat Beethoven en @19hiwthi58 gemeen hebben

LOSSER “Ik kom oet Losser” riep @ardph ooit

(NL) – (D)

MUNSTER Berend, Berend en @marchesp

WUPPERTAL Met @mhvh naar het hart van het Roergebied

OBERWESEL Met de opa en oma van @mhvh langs de Rijn

HAMELEN De ‘free lion’ van @jobaria als rattenvanger

SEEDORF De frikadellen en kroketten van @jobaria in de legerbar

HELGOLAND Friese god op een Duits eiland

(D) – (DK)

RIBE Glas-in-lood van Cobra in de Domkerk

SILKEBORG Het familieverhaal van @marlouslub

EBELTOFT In dit paradijs voelt @petergrunn zich pas echt thuis

FEGGEKLIT De vulkaanuitbarsting van Hamlet

(DK) – (N)

OSLO @Marja23 zag de beelden van Vigeland gelukkig ongekuist

HAMREMOEN Op bezoek bij de vrienden van @hilketol

BERGEN De zon scheen hier voor @marja23

JOSTEDALSBREEN Europa’s grootste gletsjer wordt steeds kleiner

TRONDHEIM Hoe @100procentbekke de Hollandse Viking werd

SKOGANVARRE Op pingojacht met W.F. Hermans

(N) – (FIN)

AAVASAKSA Samen met Struve genieten van het uitzicht

HELSINKI De 10 tips van @marja23

(FIN) – (RUS)

SINT-PETERSBURG Naar het ‘Amsterdam aan de Neva’ met @mvrenselaar